ఈ మధ్య నా తేటలు లోక జ్ఞానం గురించి మా పక్కింటి పుల్లమ్మ పొగిడింది. అప్పటి నుండి మీ అందరితో నా సంతోషం పంచుకోవాలని తొందరగా ఉంది. మీకు కూడా లోక జ్ఞానం గురించి ఏమయినా సందేహాలుంటే నన్ను అడగండి సుమా! ఇంతకీ ఆమె ఆ మాట ఎందుకు అందో చెప్తాను.
ఒక రోజు నేను నా పని చేసుకుని బట్టలు ఆరబెడుతుంటే పుల్లమ్మ వచ్చింది.
పుల్లమ్మ: ఏంటో వదినా ఈ మగవాళ్ళు వారం రోజులు ఇంట్లోనే ఉంటాం కదా మనం, వారానికి ఒక్కరోజు బయటకు తీసుకు వెళ్ళమంటే విసుక్కుంటారు.
నేను: ఎం వదినా! నిన్ను అన్నయ్య ఎక్కడికీ తీసుకువెళ్ళడా?
పుల్లమ్మ: ఎం తీసుకు వెళతాడులే, ఏదో నెలకి ఒకసారి, ఆదీ నీను బాగా గొడవ చేస్తే. ఎం వదినా అలా అడిగావ్? మీరు ఎప్పుడూ వెళుతూనే ఉంటారేమిటి?
నేను: మీ అన్నయ్య నన్ను కనీసం వారానికి 2 రోజులయినా బయటకు తీసుకు వెళతారు వదినా
పుల్లమ్మ: అబ్బ ఎంత అదృష్టమో నీది. అయితే ఈ చుట్టూ పక్కల చూడవలసినవి అన్నీ చూసే ఉంటారు కదా!
నేను: అబ్బే అదేం లేదు వదినా! ఎప్పుడు వెళ్ళినా ఒక్కదగ్గరకే తీసుకు వెళతారు.
పు: అదేంటి? ఒకే దగ్గరకు అన్నిసార్లు ఎందుకు వదినా?
నే: అలా మళ్లీ మళ్లీ వెళితేనే అతనికి మనం గుర్తుంటామట. అప్పుడే మనకు చౌకగా ఇస్తాడట కూరగాయలు.
పు: కూరగాయలా?
నే: అవును కూరగాయలే! నువ్వు ఎం అనుకున్నావ్?
పు: అయితే మీరు వారానికి రెండు రోజులు బయటకు వెళ్ళేది కూరగాయల కోసమా!
నే: అవును. అంటే కూరగాయలే కాదు, అప్పుడప్పుడు పాల ప్యాకెట్ కూడా తెచ్చుకుంటాం!
పు: సరేలే. అయితే మీరిద్దరూ ఎక్కడికీ వెళ్ళరా?
నే: ఎందుకు వెళ్ళం? నెలకి ఒకసారి సరుకులు తెచ్చుకోవటానికి, పండగలప్పుడు బట్టలు కొనుక్కోవటానికి వెళతాం.
పు: బాగానే ఉంది. అయితే మీరు ఎప్పుడూ బయట తినలేదా?
నే: ఎందుకు తినం? ఆయనకి ఆరుబయట తినటం అంటే ఎంత ఇష్టమో!
పు: అదికాదు! మీరు బయటకి అంటే పార్కుకు అలా ఎప్పుడూ వెళ్ళరా?
నే: ఎందుకు వెళ్ళం? కార్తీక మాసంలో వన భోజనాలకి వెళతాం కదా!
పు: అంటే కానీ మీరు ఎప్పుడూ పార్కుకు కూడా వెల్ల లేదా?
నే\: ఊరుకో వదినా! నువ్వు మరీ, మా పెళ్లి అయిన కొత్తలో మన వెనుక సందులో ఒక పార్కు ఉంటుందే దానికి ఒకసారి తీసుకెళ్ళారు మీ అన్నయ్య.
పు: అబ్బో! ఇంకెక్కడికి వెళ్ళలేద?
నే: అయ్యయ్యో మరచిపోయాను. మొన్న మధ్య జూ పార్కు కు కూడా వెళ్ళాం. ఒక రోజంతా తిరిగాం.
పు: మరి ఆరోజు అక్కడ ఏమి తినలేదా?
నే: ఎందుకు తినలేదు! మీ అన్నయకు టైం కు తిండి ఉండాలి. ఆ రోజు పులిహోర తిన్నాం.
పు: మరి ఎలావుంది ఆరోజు పులిహోర?
నే: ఎలా వుంటుంది! బాగానే ఉంది. నేను ఎప్పుడు చేసినా పులిహోర మా వారు లొట్టలేసుకుంటూ తింటారు.
పు: ఏంటి? ఆ పులిహోర నువ్వే చేశావా?
నే: అవును మేం ఎప్పుడయినా బయటకు వెళుతుంటే ఉదయానే లేచి వంట చేసి తీసుకెళతాం
పు: అయితే నువ్వు ఇప్పటి వరకు బయట తిననే లేదా!
నే : అదేంటి వదిన మల్లి అడుగుతావ్? ఇందాక చెప్పా కదా ఆరుబయట తింటాం అని.
పు : అది కాదు వదినా రెస్టారెంట్ వైపుకు ఎప్పుడూ వెళ్ళలేదా అని?
నే: మేము ఎప్పుడూ కూరగాయలు తీసుకునేది స్వగృహ రెస్టారెంట్ పక్కనే. వారానికి రెండు సార్లు అటు పక్క గానే వెళతాం.
పుల్లమ్మ: సరే కానీ వదినా అన్నయ్యను మా ఆయనతో మాట్లాడ వద్దని చెప్పు. నేను వేలు చూసుకుని మల్లి వస్తా!
నేను: నీకు ఎప్పుడయినా రావాలనిపిస్తే వెంటనే మా ఇంటికి రా వదినా నువ్వు పాపం ఎప్పుడూ ఇంట్లోనే ఉంటావు కదా!
ఒక వెటకారపు నవ్వు వేసి, అవును లోక జ్ఞానం నీ దగ్గరే తెలుసుకోవాలి అని వెళ్లి పోయింది.
ఏంటో ఈ జనం పాపం!
ఒక రోజు నేను నా పని చేసుకుని బట్టలు ఆరబెడుతుంటే పుల్లమ్మ వచ్చింది.
పుల్లమ్మ: ఏంటో వదినా ఈ మగవాళ్ళు వారం రోజులు ఇంట్లోనే ఉంటాం కదా మనం, వారానికి ఒక్కరోజు బయటకు తీసుకు వెళ్ళమంటే విసుక్కుంటారు.
నేను: ఎం వదినా! నిన్ను అన్నయ్య ఎక్కడికీ తీసుకువెళ్ళడా?
పుల్లమ్మ: ఎం తీసుకు వెళతాడులే, ఏదో నెలకి ఒకసారి, ఆదీ నీను బాగా గొడవ చేస్తే. ఎం వదినా అలా అడిగావ్? మీరు ఎప్పుడూ వెళుతూనే ఉంటారేమిటి?
నేను: మీ అన్నయ్య నన్ను కనీసం వారానికి 2 రోజులయినా బయటకు తీసుకు వెళతారు వదినా
పుల్లమ్మ: అబ్బ ఎంత అదృష్టమో నీది. అయితే ఈ చుట్టూ పక్కల చూడవలసినవి అన్నీ చూసే ఉంటారు కదా!
నేను: అబ్బే అదేం లేదు వదినా! ఎప్పుడు వెళ్ళినా ఒక్కదగ్గరకే తీసుకు వెళతారు.
పు: అదేంటి? ఒకే దగ్గరకు అన్నిసార్లు ఎందుకు వదినా?
నే: అలా మళ్లీ మళ్లీ వెళితేనే అతనికి మనం గుర్తుంటామట. అప్పుడే మనకు చౌకగా ఇస్తాడట కూరగాయలు.
పు: కూరగాయలా?
నే: అవును కూరగాయలే! నువ్వు ఎం అనుకున్నావ్?
పు: అయితే మీరు వారానికి రెండు రోజులు బయటకు వెళ్ళేది కూరగాయల కోసమా!
నే: అవును. అంటే కూరగాయలే కాదు, అప్పుడప్పుడు పాల ప్యాకెట్ కూడా తెచ్చుకుంటాం!
పు: సరేలే. అయితే మీరిద్దరూ ఎక్కడికీ వెళ్ళరా?
నే: ఎందుకు వెళ్ళం? నెలకి ఒకసారి సరుకులు తెచ్చుకోవటానికి, పండగలప్పుడు బట్టలు కొనుక్కోవటానికి వెళతాం.
పు: బాగానే ఉంది. అయితే మీరు ఎప్పుడూ బయట తినలేదా?
నే: ఎందుకు తినం? ఆయనకి ఆరుబయట తినటం అంటే ఎంత ఇష్టమో!
పు: అదికాదు! మీరు బయటకి అంటే పార్కుకు అలా ఎప్పుడూ వెళ్ళరా?
నే: ఎందుకు వెళ్ళం? కార్తీక మాసంలో వన భోజనాలకి వెళతాం కదా!
పు: అంటే కానీ మీరు ఎప్పుడూ పార్కుకు కూడా వెల్ల లేదా?
నే\: ఊరుకో వదినా! నువ్వు మరీ, మా పెళ్లి అయిన కొత్తలో మన వెనుక సందులో ఒక పార్కు ఉంటుందే దానికి ఒకసారి తీసుకెళ్ళారు మీ అన్నయ్య.
పు: అబ్బో! ఇంకెక్కడికి వెళ్ళలేద?
నే: అయ్యయ్యో మరచిపోయాను. మొన్న మధ్య జూ పార్కు కు కూడా వెళ్ళాం. ఒక రోజంతా తిరిగాం.
పు: మరి ఆరోజు అక్కడ ఏమి తినలేదా?
నే: ఎందుకు తినలేదు! మీ అన్నయకు టైం కు తిండి ఉండాలి. ఆ రోజు పులిహోర తిన్నాం.
పు: మరి ఎలావుంది ఆరోజు పులిహోర?
నే: ఎలా వుంటుంది! బాగానే ఉంది. నేను ఎప్పుడు చేసినా పులిహోర మా వారు లొట్టలేసుకుంటూ తింటారు.
పు: ఏంటి? ఆ పులిహోర నువ్వే చేశావా?
నే: అవును మేం ఎప్పుడయినా బయటకు వెళుతుంటే ఉదయానే లేచి వంట చేసి తీసుకెళతాం
పు: అయితే నువ్వు ఇప్పటి వరకు బయట తిననే లేదా!
నే : అదేంటి వదిన మల్లి అడుగుతావ్? ఇందాక చెప్పా కదా ఆరుబయట తింటాం అని.
పు : అది కాదు వదినా రెస్టారెంట్ వైపుకు ఎప్పుడూ వెళ్ళలేదా అని?
నే: మేము ఎప్పుడూ కూరగాయలు తీసుకునేది స్వగృహ రెస్టారెంట్ పక్కనే. వారానికి రెండు సార్లు అటు పక్క గానే వెళతాం.
పుల్లమ్మ: సరే కానీ వదినా అన్నయ్యను మా ఆయనతో మాట్లాడ వద్దని చెప్పు. నేను వేలు చూసుకుని మల్లి వస్తా!
నేను: నీకు ఎప్పుడయినా రావాలనిపిస్తే వెంటనే మా ఇంటికి రా వదినా నువ్వు పాపం ఎప్పుడూ ఇంట్లోనే ఉంటావు కదా!
ఒక వెటకారపు నవ్వు వేసి, అవును లోక జ్ఞానం నీ దగ్గరే తెలుసుకోవాలి అని వెళ్లి పోయింది.
ఏంటో ఈ జనం పాపం!
